Grenzen kun je op verschillende gebieden in je leven verleggen: binnen je werk, binnen je studie, binnen je relaties of in de sport. De ene grens bestaat uit angst, een andere grens is wellicht onwetendheid of vergt nog iets meer voorbereiding. Een dergelijke grens verleggen is niet altijd gemakkelijk. In dit artikel vertel ik meer over welke grenzen ik heb verlegd, wat ik hierin ben tegengekomen en wat het mij oplevert.
Mijn grenzen
Al mijn hele leven wil ik grenzen verleggen en dan voornamelijk op het gebied van sport. Ik wilde (en nog steeds) altijd de beste zijn en deed hier dus veel voor. In de tijd dat ik fanatiek schaatste moest ik ook grenzen verleggen. Veilig trainen bij de club werd serieus trainen bij een selectie. De schaatstrainingen werden aangevuld met krachttrainingen en skeeleren. Hoewel dit laatste niet meteen mijn ding was, moest ik het wel doen om beter te worden. Zo verlegde ik mijn grenzen om het beste uit mezelf te halen. Ook binnen het hardlopen heb ik soortgelijke stappen gezet.
Toen ik begon met hardlopen liep ik zonder klokje, zonder te weten hoe ver en hoe hard ik ging. Ik liep gewoon een rondje om het Noorderplantsoen. Ik was meestal nog geen half uur van huis. Het was prima voor mij. Toen ik werd overgehaald voor een vijf kilometer wedstrijd moest ik een eerste drempel over. Ineens moest ik zo snel mogelijk lopen. Dat had ik in mijn ”funrun” om het Plantsoen nog nooit gedaan. Ik moest de grenzen van mijn kunnen op gaan zoeken.
Nu ik dit zo schrijf, bedenk ik me pas hoeveel grenzen ik al heb verlegd in de afgelopen vier jaar. Vijf halve marathons en twee hele marathons ben ik verder. De vijf kilometer werd heel snel tien. De tien werd vijftien en het trainen voor een halve marathon was daarmee begonnen. Die grenzen zijn zo snel verlegd dat het me nauwelijks is opgevallen. Het mooie van hardlopen is dat dit ook stap voor stap kan en hierdoor voor mij niet ontzettend spannend is geweest. Op deze manier kon mijn lijf en mijn brein rustig wennen aan de intensiteit en inspanning.
Ook op andere vlakken ben ik grenzen tegengekomen. Zoals jullie al eens hebben kunnen lezen, is schrijven altijd een grote passie van mij geweest. Ik koos er na mijn middelbare school voor om hier ook iets mee te gaan doen. Journalistiek moest het worden, maar dan wel via de master Nederlandse Taal en Cultuur. Na een jaar stopte ik met de studie. Ik wist het allemaal niet. Uiteindelijk ben ik via Orthopedagogiek afgestudeerd. Het schrijven bleef zo trekken dat ik deze blog ben begonnen. Het was een behoorlijke grens die ik moest verleggen. Wat een angst- en negatieve gedachten komen daar bij kijken! ‘Wie wil dat nou lezen? Wat zal je omgeving er van vinden? Straks leest niemand het!’ enzovoort.
Wat ben ik blij dat ik deze grens heb verlegd. Ik zag alleen maar apen en beren, maar die zijn zo goed als verdwenen. Nog steeds ga ik grenzen over op mijn blog. Doordat ik steeds iets groter word en meer bereik krijg, kom ik weer met nieuwe mensen in contact en mag ik ineens gesprekken gaan voeren met bedrijven. Wauw! Zo spannend, maar tegelijkertijd zo gaaf.
Wat heb je nodig?
Om grenzen te kunnen verleggen moet je vooral motivatie en lef hebben. Waarom zou je een grens over willen gaan? Wat is je motivatie? Ik stelde mezelf binnen het hardlopen steeds een nieuw doel. Dit hielp mij om de grenzen te verleggen. Ik wilde een halve marathon gaan lopen. Daarvoor moest ik in iedere training verder gaan. Hetzelfde gebeurde bij mijn eerste hele marathon. Bij het schrijven (en het bloggen) was het meer een onderbuikgevoel. Ik wist dat ik iets moest doen met het schrijven. Het bleef zo aan me trekken. Iedere keer baalde ik weer dat ik de stap nog niet had gezet. Dat was voor mij voldoende om te weten dat ik er wel iets mee moest doen. Ook om op deze manier het plezier in mijn werk of carrière te vergroten.
Wat levert het op?
Tot nu toe klinkt het alsof grenzen overgaan alleen maar euforie betekent. Helaas is dat niet zo. Toen ik mijn eerste marathon in Rotterdam liep, was het ook de bedoeling om mijn grens te verleggen. Echter ben ik geheel over mijn grens gegaan. Dit is duidelijk iets anders dan een grens verleggen. Mijn doel en motivatie was op dat moment groter dan de zorg voor mijn lichaam. Het was niet het meest verstandige om te doen. Uiteindelijk leert kennis maken met die grens je heel veel leert over jezelf en over je lijf. Wanneer ik kijk naar het hardlopen ben ik me echt bewust geworden van wat mijn lijf kan en waar het even ophoudt. Deze kennis krijg je alleen wanneer je de grens af en toe op zoekt. Je kunt de grens verleggen, je kunt erover heen knallen of je kunt er veilig achterblijven. Overal is iets voor te zeggen. Het ene is niet per se beter dan het andere. Het heeft allemaal te maken met wat jij belangrijk vindt en waar jij je doelen en dromen hebt liggen. Soms is de motivatie niet groot genoeg en is het niet nodig om een grens te verleggen. Maar heel vaak moet je grenzen verleggen om je dromen en doelen te kunnen bereiken.
Wanneer heb jij voor het laatst een grens verlegd? Ben je ook wel eens over je grenzen heen gegaan? Laat het me hieronder weten in de comments!
De foto is gemaakt door Anouk Mos.