Deze vraag komt af en toe bij mij naar boven. Soms is de vraag nieuwsgierig van aard, maar soms stel ik hem uit frustratie: ‘Waarom wilde ik dit ook alweer?’. Het trainen en lopen van een marathon is niet zomaar wat. Het wordt nog al eens onderschat: zowel door mijzelf als door de mensen om mij heen. Welke beweegredenen heb ik dan om (nog) een marathon te gaan lopen?
Vorige week werd ik geïnterviewd voor het magazine ‘gezondNU’. In het juni nummer staat het thema ‘dromen waarmaken’ centraal. Ik werd hiervoor gevraagd, omdat het lopen van een marathon voor veel mensen een droom kan zijn. De interviewster begon met de vraag: ‘Is het lopen van een marathon altijd een droom voor jou geweest?’. Dit zette mij meteen aan het denken. Was het eigenlijk wel een droom? Als klein meisje droomde ik daar echt niet van, hoor. Ik had juist nooit verwacht dat er een moment zou komen waarop ik langer dan een uur achterelkaar kon rennen. Het leek me ook altijd vrij doelloos.
Toch heb ik vorig jaar mijn eerste marathon gelopen. Hoe zit dit? Toen ik na mijn eetstoornisperiode weer op zoek ging naar een leuke sport, koos ik steeds vaker voor een rondje hardlopen. Het is snel, gemakkelijk en kan altijd en overal. Ook ben ik erachter gekomen dat ik echt een buiten-sporter ben. Ik vind het sowieso fijn om naar buiten te gaan, want binnen zitten is niks voor mij. Het liefst ben ik, wanneer het mooi weer is, de hele dag buiten. Vandaar dat hardlopen voor mij een ideale sport is. Toen ik van de 5 kilometer naar een 10 kilometer ging en van een 10 kilometer naar een paar halve marathons, was de hele marathon een logische volgende stap. Vanaf dat moment werd het mijn droom (of doel) om de marathon uit te lopen.
Deze foto is gemaakt door Anouk Mos.
Zoals jullie eerder hebben kunnen lezen is deze eerste marathon, vorig jaar in Rotterdam, niet helemaal verlopen zoals ik in mijn hoofd had. Ik heb de lat toen ontzettend hoog gelegd voor mezelf. De trainingen gingen zo gemakkelijk dat ik al een eindtijd in mijn hoofd had. Deze tijd heb ik dus niet gehaald. Ik moest stukken wandelen en voor mij voelde dat als falen. Op dat moment zei ik tegen mijzelf: ‘Dit nooit weer!’.
Ondanks die uitspraak sta ik over precies vier weken aan de start van mijn tweede marathon. Ik wil de marathon nog een keer overdoen. Ik wil de marathon lopen en er 100% van kunnen genieten. Ik wil minder spanning ervaren dan die eerste keer en bovenal wil ik trots (in plaats van boos) zijn op mezelf wanneer ik over de streep kom. Daarom heb ik mij nog een keer ingeschreven voor de marathon van Rotterdam.
Nu ik bezig ben met de trainingen denk ik nog regelmatig: ‘Waarom wil ik dit?’. De afgelopen weken had ik last van verschillende pijntjes, zoals een zere knie, last van mijn tenen en misselijkheid. Ook vind ik de lange duurlopen mentaal heel pittig. Misschien vind ik de weg er naar toe zelfs wel zwaarder dan vorig jaar. Soms ben ik ook bang voor wat er gaat komen. Die marathon heeft vorig jaar zoveel impact op mij gehad, dat ik er soms slapeloze nachten van heb. Wat voelde ik me toen beroerd na de finish. Niet alleen vanwege het ”niet behaalde doel”, maar vooral door de oververhitting en uitdroging na de finish. Nu krijg ik een mooie kans om dit over te doen. Dat is waarom ik dit wil.
Vandaag had ik eindelijk weer vertrouwen in mijzelf. Vanmorgen liep ik een fantastische lange duurloop. Het was stralend lenteweer en ik had mij beter voorbereid qua ontbijt. Dit zorgde ervoor dat de misselijkheid uitbleef. Ook heb ik een gelletje kunnen nuttigen tijdens het lopen en hoefde ik minder vaak te stoppen. Natuurlijk moest ik wel één keer stoppen voor een foto en een keer om even wat extra te drinken. Ondanks dat heb ik heerlijk gelopen en weet ik weer waarom ik dit wil. Nog vier weken voorbereiden en dan ga ik genieten: ik ga mijn droom waarmaken!
Waarom loop jij hard? Waarom train jij voor bepaalde doelen? Denk je soms ook weleens: ‘Waarom wilde ik dit ook alweer?’. Ik zou het heel leuk vinden als je het laat weten in een reactie hieronder!