Op de basisschool lijkt het vaak allemaal heel simpel. Je wordt juf of brandweerman. Je wordt profvoetballer of dolfijnentrainer. Maar na deze onbezorgde schooltijd komt misschien wel een moment dat je wilt studeren en een keuze moet gaan maken. Er is zoveel. Dan is het probleem nog niet verholpen, want na de studie is er ook nog een veelheid aan werk dat je kunt doen met je studie. Zie jij soms door de bomen het bos niet meer? Kom je er maar niet uit wat je wilt? En hoe weet je eigenlijk wat je wilt? In dit artikel deel ik mijn verhaal over studiekeuzestress.
Als ik later groot ben..
Vroeger wist ik prima wat ik wilde. Ik zou architect worden of schrijfster. Natuurlijk wisselde dit wel eens. Zo heb ik ook bij vlagen campingeigenaar willen worden of juist kinderarts. Ik was een kind dat het liefst creatief bezig was of buiten speelde. Ik schreef notitieboekjes vol met verhaaltjes en gedichtjes. Ook had ik de wereld aan teken- en knutselmaterialen. Mijn ouders werden gek van mijn tekeningetjes op losse briefjes in huis. Het liefst schreef of tekende ik overal iets op. Zo gek was het dus niet dat ik graag architect of schrijfster wilde worden. Toch ben ik, door de jaren heen, mijzelf daarin verloren. Vanaf mijn middelbare school wist ik niet meer wat ik wilde.
Ik ben een echte twijfelaar. Wat ik zeker wist, was dat ik ging studeren. Het liefst in Groningen, want dat leek me wel een fijne stad. Alle studies aan de universiteit werden breed uitgemeten. Ik ging naar open dagen en probeerde zoveel mogelijk te weten te komen. Ik dacht aan Journalistiek, Italiaanse Taal en Cultuur, Kunsten, Cultuur en Media, Psychologie en Pedagogische Wetenschappen, maar ook Bouwkunde kwam voorbij. Deze laatste natuurlijk vanwege mijn interesse in architectuur. Echter is dat het nooit geworden. Ik ben bij een open dag geweest in Delft, maar ik zag mezelf daar niet rondlopen. Dat was een onderbuikgevoel, waar ik naar heb geluisterd.
Uiteindelijk koos ik voor Kunsten, Cultuur en Media. Waarom? Dat is een hele goede vraag. Al vanaf de eerste colleges en werkgroepen kwamen twijfels. Het was eigenlijk heel onduidelijk wat de studie inhield en ik switchte samen met een medestudent -nog binnen die eerste week- naar Nederlandse Taal en Cultuur. De reden voor deze switch weet ik nog wel heel goed. Ik wilde richting de Journalistiek en de Media. Dat zou ik via Kunsten, Cultuur en Media niet bereiken.
Nederlandse Taal en Cultuur beviel eigenlijk wel goed. Er waren leuke medestudenten en maakte al gauw een leuk groepje vriendinnen. Echter vond ik het onderdeel ‘lezen’ niet zo leuk. Het schrijven vond ik geweldig. Iedere week een verslag maken? Ik vond het fantastisch! De verslagen gingen me goed af en het was leuk om verschillende soorten teksten te maken. Nog steeds staat dit boekwerk met verslagen in mijn kast te pronken.
De laatste keer twijfelen?
Nederlands beviel dus goed. Toch ben ik gestopt na één jaar. Nog steeds denk ik met pijn in mijn hart terug aan deze beslissing. Was dit wel een goede keus? Ik weet het nog steeds niet (zie je wel: twijfelen aan alles ;)). Een heel belangrijk aspect, dat mee heeft gespeeld, is de eetstoornis waar ik op dat moment voor in behandeling zat. Ik studeerde eigenlijk naast mijn behandeling en dat was een moeilijke combinatie. Door mijn behandeling ging ik alles in het leven vanuit een ander perspectief bekijken. Ook mijn studie werd uitvoerig besproken. Ik besloot te stoppen en eens goed na te denken over wat ik nou echt wilde. Ik werd au pair in Italië. In mei 2010 vertrok ik naar Padova om drie maanden op vier Nederlands-Italiaanse kinderen te passen. Kinderen vond ik altijd al leuk en dit leek me een hele mooie uitdaging.
Dat was een geweldige ervaring. Niemand kende mij en ik kon even los van mijn omgeving nadenken over hoe ik nu verder wilde. Een nieuwe studie? Of ging ik Nederlands toch weer oppakken? Op de allerlaatste dag van mijn avontuur als au pair maakte ik de keuze. In het hotel onderweg naar huis schreef ik me in voor een nieuwe studie. Ik koos voor Pedagogische Wetenschappen: een brede studie met genoeg ruimte om mijzelf verder te ontwikkelen. Het kind en de opvoeding staat centraal en dat is iets wat mij heel erg interesseert. In 2010 begon ik aan de bachelor en in 2013 startte ik met de master Orthopedagogiek. In 2014 studeerde ik af en begon ik meteen met werken als ZZP’er in een kleine praktijk voor kinder- en jeugdpsychologie.
Hoe weet je wat je wilt?
Wat mij heeft geholpen is om alle opties steeds open te houden. Nog steeds denk ik wel eens terug aan mijn studie Nederlands. Ik kan dan spijt krijgen dat ik gestopt ben. Toch bedenk ik me nu ook weer dat alles nog mogelijk is. Uiteindelijk maakt de route niet zoveel uit. Je vindt echt wel datgene wat bij jou past. Dat moet (helaas) soms via trial en error: gewoon doen en ervaren. Door de ervaring weet je pas echt of het iets voor je is of niet. Natuurlijk is het tegenwoordig minder gemakkelijk om maar wat studies te ‘proberen’. Als je echt heel erg twijfelt, is het aan te raden een brede studie te kiezen, zodat je daarna nog meerdere opties voor jezelf open houdt. Probeer een studie te kiezen, waarvan het centrale onderwerp je interesseert. Voor mij was dat ‘kind, omgeving en opvoeding’. Doordat ik dit interessant vond, was het gemakkelijk om deze studie af te ronden. Een laatste goede tip is: ga een dag meelopen met studenten of werkenden. Denk je dat je jouw ideale droombaan hebt gevonden? Vraag dan eens aan iemand of je mee mag lopen in die droombaan. Dit kunnen ook meerdere en verschillende banen zijn. Op die manier krijg je inzicht in wat het werkelijk inhoudt.
Kortom: sluit niet te vroeg de deuren voor jezelf. Er zijn meerdere wegen naar Rome, dus die stress rondom het maken van een studiekeuze is niet altijd terecht.
Heb jij ook moeite (gehad) met het maken van een studiekeuze? Weet je nu wat je wilt? Of heb je, net als ik, nog dagelijks last van dit dilemma? Ik ben heel erg benieuwd. Ik vind het leuk als je dit met me wilt delen in de reacties hieronder!