10 sep 2017 | Hardlopen, Marathon

Hoe overleef ik de marathon van Berlijn?

Over precies twee weken is het zo ver. Op zondag 24 september sta ik ’s ochtends vroeg aan de start van de marathon van Berlijn. Het wordt mijn eerste buitenlandse marathonavontuur. Hoe gaat deze dag eruit zien? Wat moet ik aan? Wat neem ik mee? Hoe zal ik het ervaren? Hoe zal ik over twee weken, in de avond, terugkijken op deze marathon van Berlijn? Ik schrijf erover in dit artikel.

Een marathon lopen blijft spannend. Ik herinner me nog mijn eerste marathon in Rotterdam. Toen was alles nieuw en wist ik niet hoe het zou voelen. Wat zou mijn lijf doen? Hoe reageren mijn benen en vooral mijn hoofd op 42 kilometer? Nu weet ik inmiddels een beetje wat ik kan verwachten van het lopen van een marathon. Toch is iedere marathon anders en ook alle omstandigheden zullen anders zijn. De marathon van Berlijn wordt mijn eerste najaarsmarathon en ook dat maakt het allemaal net weer wat anders.

Ik stelde me in op een marathon in 30 graden. Heel voorzichtig checkte ik de afgelopen dagen het weerbericht in Berlijn. Momenteel is het daar hetzelfde weer als hier in Nederland: koud en nat. Als dat zo zal blijven, ben ik heel blij. Ik loop het liefst in koude omstandigheden. Helaas heb je weinig invloed op de weersomstandigheden en zal het duimen worden voor een minder zonnige dag. Het liefst zou ik een compleet bewolkte dag hebben met hier en daar wat motregen. Het weerbericht voorspelt nu, voor over twee weken, 19 graden en een klein zonnetje. Echter is dat nog zo onbetrouwbaar, dat ik er eigenlijk nog niet eens naar wil kijken. Er kan nog vanalles gebeuren!

Omdat dit mijn eerste buitenlandse marathonavontuur zal worden, betekent het dat ik al op vrijdagochtend af zal reizen naar Berlijn. Ik zal dus een koffertje in moeten pakken en mijn belangrijkste spullen op tijd mee moet nemen. Wat neem je dan mee? Ik zorg er in ieder geval voor dat ik voldoende hardloopkleding bij me heb. Je weet nooit wat het weer last minute nog doet. Ik neem sowieso twee korte sportbroekjes mee, maar ook een driekwart. Het liefst loop ik in een t-shirt, maar wanneer de temperatuur hoger wordt, zal ik uiteindelijk kiezen voor een hemdje. Ik neem dus ook beide mee: shirts met korte mouwtjes en mouwloze shirts. Ook qua schoenen zal ik meerdere opties meenemen. Je weet maar nooit.

De marathon zal ik gaan lopen met een FlipBelt. Heel erg tevreden ben ik er niet over, maar voor mij werkt het tijdens de marathon prima. Ik kan daar twee plastic flesjes in kwijt, maar ook kan ik voldoende gels meenemen voor onderweg. In de flesjes zal ik zelf sportdrank doen. De rest van het vocht drink ik onderweg tijdens de verzorgingsposten. Althans, dat is de bedoeling.

Het is misschien wel mijn grootste angst: me zo voelen zoals de vorige twee marathons. Ik ben absoluut niet bang voor de pijn onderweg of voor vermoeidheid. Verzuring in mijn benen ben ik na jarenlang lange baan schaatsen ook wel gewend. Waar ik wel bang voor ben, is oververhitting en uitdroging. De ervaringen in Rotterdam hebben echt wat gedaan in mijn vertrouwen. Ook door het schrijven van het artikel van afgelopen week ben ik nog bewuster geworden van dit fenomeen. Het is namelijk niet zonder gevaar en dat maakt het juist zo spannend. Daarom heb ik er al heel wat nachten over liggen piekeren: moet ik het überhaupt wel gaan doen? Kan mijn lichaam het wel aan? Is het verstandig? De afgelopen tijd heb ik meerdere klachten gehad, waardoor deze piekergedachten versterkt worden. Mijn lichaam geeft soms grenzen aan waar ik me zorgen over maak. Toch voel ik me momenteel sterk en kan ik de trainingen (meestal) vrij gemakkelijk doen.

Ik wil mezelf dus ook op een bepaalde manier beschermen. Ik hoop dat ik tijdens het lopen zelf ook realistisch kan blijven denken. Wanneer ik merk dat het de verkeerde kant op gaat, wil ik uit kunnen stappen. Ik wil op kunnen geven. Ik weet dat het niet in mij zit, maar als ik anders mijn lichaam in gevaar breng, hoop ik dit wel te kunnen. Natuurlijk houd ik hierin ook (onbewust) rekening met de marathon van New York. Deze marathon komt al snel na Berlijn en ook daar wil ik aan de start kunnen staan.

De komende twee weken staan in het teken van rusten. Ik ga mezelf zo goed mogelijk verzorgen. Dit doe ik door veel en (iets vaker) gezond te eten en mijn benen minder te belasten. Ik ga nadenken over welke kledingstukken mijn koffer ingaan, wat voor sportdrank en -gels mee moeten en wat ik nog moet kopen en uitprinten. Het zijn de laatste stappen in de voorbereidingen op een marathon. Het zijn de spannendste dagen, maar het heeft ook iets magisch. Er zit namelijk weer een groot avontuur aan te komen en ik hoop er voor 100% van te kunnen genieten. Natuurlijk blijf ik jullie op de hoogte houden.

Vind jij het lopen van een marathon ook zo spannend? Kun je ook eindeloos piekeren over de dingen die je eigenlijk zelf niet in de hand hebt? Ik ben benieuwd!