Er zijn mensen die in de kleuterklas al wisten wat ze later willen worden. Juf, dierenarts of actrice. Natuurlijk geldt voor velen ook dat deze toekomstdromen nog weleens veranderen. Toch zijn er mensen die altijd zo’n stip aan de horizon hebben. Ze weten waar ze heen willen. En die stip, die heb ik nooit zo gezien.
Daar heb ik jaren geleden behoorlijk mee geworsteld. Want wie ben ik? Wat kan ik goed? Waar wil ik naar toe? Na het behalen van mijn master Orthopedagogiek ging ik werken als behandelaar in een praktijk voor kinder- en jeugdpsychologie, maar al snel wist ik dat dit niet mijn weg was. In die functie voelde ik me niet thuis. Ik ging niet met tegenzin naar mijn werk, maar ik voelde aan alles dat het niet klopte bij mij.
Toen mijn blog en Instagram bleven groeien, werd dit mijn werk. Zo heb ik eigenijk van mijn hobby mijn werk weten te maken. Ik deelde namelijk mijn hardloop- en fietsavonturen en dit is langzamerhand mijn werk geworden. Maar waar wil ik naar toe? Hoe lang ga ik dit nog doen? Wil ik altijd mijn leven blijven delen? Wat wil ik met mijn bedrijf bereiken? Wat is mijn missie? Soms heb ik zoveel ideeën dat ik maar moeilijk focus kan houden. Waar ga ik me op richten?
De afgelopen tijd heb ik daar veel over nagedacht. Zo groeit het platform Vrouwen die Fietsen in korte tijd heel snel. Het is iets waar ik met heel veel liefde en passie aan werk. Ik loop over van de ideeën, maar vind het soms moeilijk om te kiezen. Waar ga ik me nu echt op richten binnen dit concept? Wie of wat heb ik hiervoor nodig?
En daarnaast groeien de ideeën voor mijn eigen platform. Natuurlijk blijf ik schrijven over hardlopen, wielrennen en het vinden van een gezonde balans. Toch lijkt het me ook heel tof om anderen op een directe manier te inspireren, begeleiden of motiveren. Nu ik zelf opnieuw de gezonde balans steeds meer kan vinden tussen sporten en rust nemen, wil ik graag mijn ervaringen hierin delen.
Misschien is het helemaal niet zo erg om geen stip aan de horizon te hebben. Het klinkt heel fijn, zo’n stip, maar zonder die stip voelt het ook alsof alles nog open ligt. Ergens geeft dat een vrij en fijn gevoel. Alles is nog mogelijk. Ik kan en mag alle kanten op. Plannen voor de nabije toekomst heb ik zeker, maar waar ik daarna heen ga? We gaan het zien.
Hoe zit dat bij jou? Heb jij zo’n stip aan de horizon? Of vind je het ook lastig om te bedenken wat je echt wilt?