16 mei 2018 | Persoonlijk

Persoonlijke update: hoe gaat het nu na mijn besluit?

Het is inmiddels alweer een tijd geleden dat ik op mijn blog schreef dat ik een besluit had genomen. Ik zou gaan stoppen met mijn werk als orthopedagoog. Vandaag praat ik jullie bij in deze persoonlijke update. Hoe gaat het nu? Voelt het als een opluchting? Of heb ik spijt van mijn keuze? Wat doe ik momenteel en wat zijn mijn plannen voor de toekomst?

De afgelopen maanden heb ik veel tijd besteed aan het afronden van mijn werk. Dit duurt al met al best lang. Aan de ene kant is het prettig, omdat je het dan goed af kunt sluiten. Tegelijkertijd ben ik er nu wel klaar mee en ben ik ook klaar voor iets anders. Nog steeds heb ik een aantal werkafspraken staan. Vanaf de maand juni zal ik echt klaar zijn als orthopedagoog.

Maar wat nu? Momenteel vul ik mijn dagen met allerlei verschillende dingen. Ik werk nog een deel van de week als ervaringsdeskundige op het gebied van eetstoornissen. Daarnaast heb ik af en toe een leuke klus voor mijn blog waar de nodige tijd in gaat zitten. Ook neemt sporten een groot deel van mijn tijd in beslag en probeer ik af en toe leuke dingen te doen met mijn vrienden en familie. Ik verveel me nooit en zit ook totaal niet stil. Uiteindelijk zal ik wel moeten gaan nadenken of voelen wat ik dan wil gaan doen. Er moet natuurlijk wel gewoon brood op de plank komen.

Toen ik aan heb gegeven te gaan stoppen als orthopedagoog, kreeg ik leuke berichten van verschillende mensen. Sommigen benoemden dat ze het knap vonden, maar ook dat ze misschien wel iets voor me wisten. Het ene aanbod was passend en interessant, maar een ander aanbod was dat iets minder. Meteen ergens anders instappen was voor mij ook niet helemaal de bedoeling. Juist even voelen en stilstaan is beter voor me. En de afgelopen weken heb ik zeker al kunnen voelen wat wel of juist totaal niet passend is voor mij.

Dus ja, deze keuze voelt als een opluchting. Het is alsof ik nu met een afstandje kan kijken naar hoe de afgelopen jaren zijn geweest, hoe ik in het werk stond en wat ik daarin wel en niet prettig heb gevonden. Pas nu ik andere dingen doe, weet ik wat ik belangrijk vind en welke richting ik wel op zou willen gaan. Natuurlijk blijft het spannend en heb ik er ook weleens slapeloze nachten van. Want ga ik het financieel allemaal redden? En wat als ik geen werk kan vinden straks?

Daarnaast komen er ook weleens vervelende gevoelens of gedachten voorbij. Ik hoef mijn wekker bijna nooit meer te zetten. Ik kan sporten wanneer en zolang ik wil. Andere mensen zijn op die momenten gewoon aan het werk. Soms voel ik me dan schuldig of schaam ik me. Het voelt alsof ik een nietsnut ben. Natuurlijk weet ik dat dit niet zo is en dat deze periode tijdelijk is. Ik zou er juist even van moeten genieten. Toch zit dat niet helemaal in mijn systeem. Ik wil graag iets betekenen en bezig blijven.

Wat ga ik doen?

Natuurlijk zit ik niet stil. De komende dagen word ik opgeleid tot Runningtherapeut. Of ik er überhaupt iets mee wil doen en wat precies, dat is nog de vraag. Ik vind het in ieder geval heel leuk om er meer over te gaan leren. Runningtherapie lijkt voor mij een mooie combinatie te zijn tussen mijn achtergrond als hulpverlener/therapeut en daarnaast mijn passie voor hardlopen. Hoe ik dat zou kunnen aanbieden en of ik dat ook daadwerkelijk ga doen, is nog even afwachten. Ik heb stiekem wel al allerlei leuke ideeën en ik ben benieuwd of ik dat in de praktijk zou kunnen gaan brengen.

Verder blijf ik natuurlijk lekker lopen, fietsen en daarover schrijven op japkejanneke.nl. Ik kan me geen betere uitlaatklep wensen. Uiteindelijk is dat ook hetgeen wat ik het liefste doe: schrijven. Dat weet ik dan weer wel. Wie weet kan ik daar ook nog iets mee gaan doen. De komende tijd staan er overigens ook nog hele leuke reisjes voor mijn blog op de planning. Eén van die reisjes is al over twee weken en ik kan alvast verklappen dat het een hele toffe uitdaging zal worden. Komend weekend maak ik bekend waar ik heen ga en wat ik daar ga doen. Ben je al benieuwd? Houd mijn blog in de gaten!

Heb jij weleens zo’n besluit genomen? Hoe vond je dat? Vind je het ook lastig om te voelen waar je energie van krijgt?