Op zondag 3 maart was het eindelijk zover. Ik mocht beginnen aan mijn laatste major marathon in Tokyo. Iets waar ik vier jaar geleden eigenlijk aan de start had willen of moeten staan, maar we weten allemaal wat er toen gebeurde. Nu vier jaar later, heel veel levenslessen en ervaringen rijker, was het tijd om die marathon alsnog te gaan lopen.
Om 5.30 had ik mijn wekker gezet, want al vanaf dat moment zou er ontbijt klaar staan in het hotel voor alle lopers. Uiteraard lag alles klaar om aan te trekken dus na een korte douche was ik ready om de laatste koolhydraten naar binnen te werken. Gelukkig lag er genoeg brood bij het ontbijtbuffet, want dat is toch waar ik het beste op ga. Na vier witte boterhammen met jam en pindakaas banaan verliet ik de eetzaal weer. Ik pakte mijn laatste spullen en vertrok naar de lobby. In grote touringcars werden we naar het startterrein gebracht.
Het zou een heel zonnige en mooie voorjaarsdag worden. Echter was het in de ochtend nog koud met een gevoelstemperatuur van -1. Helaas is het zo geregeld in Tokyo dat alleen Japanners een tas kunnen inleveren (en na de finish weer ophalen) dus ik had flink veel oude kleding over elkaar heen aangetrokken, die ik vervolgens bij de start kon achterlaten.
Marathon outfit
Uiteindelijk had ik natuurlijk mijn outfit voor de marathon een maand geleden al uitgezocht bij de ASICS store in Amsterdam. Ik koos voor mijn favoriete short van ASICS, de METARUN SPLIT SHORT, en daarbij een luchtige tanktop. Ik had zelf nog even sleeves van een oud thermoshirt geknipt, zodat ik de eerste kilometers rustig aan kon opwarmen. Natuurlijk hadden jullie mijn schoenkeuze ook nog tegoed. Waar ik in het vorige artikel aangaf nog te twijfelen tussen de NOVABLAST 4 en de METASPEED SKY+ heb ik toch besloten om mijn marathon op deze METASPEED te gaan lopen. Ik had in mijn hoofd om toch op een hoog tempo te lopen en wellicht voor een PR te gaan indien mogelijk. Daarbij past een snelle carbon schoen, zoals de METASPEED SKY+.
Leuk om te noemen is dat deze schoen ook een nieuwe lancering heeft in deze serie, de METASPEED SKY PARIS™ en de EDGE PARIS™. Beide schoenen zijn voorzien van de FF BLAST™ TURBO PLUS tussenzool, die niet alleen lichter, maar ook zachter en luchtiger is dan de vorige versie. Deze extra demping helpt bij het ondersteunen van langere afstanden tijdens trainingen en wedstrijden. De schoenen zijn beide ongeveer 22 gram lichter. Dat geeft een heel veerkrachtig gevoel tijdens het lopen. Perfect voor de marathon dus!
De busreis naar het startterrein duurde maximaal een halfuurtje dus rond 7.15 waren we al aanwezig op het startterrein. Nog twee uur te gaan tot de start en ik had het eerlijk gezegd al behoorlijk koud. Hoe ga ik dit volhouden? Samen met Gaby vond ik een fijn plekje in de zon en dat hielp. Hier bleven we een tijdje tot ik echt een bezoekje wilde brengen aan de dixi.
Toiletten zijn in Japan nogal een georganiseerd principe en zo ook bij deze marathon. De rij was keurig en ook lang. Hiervoor moesten we alvast het startvak in, maar dat kwam ook wel goed uit. Na ruim een halfuur wachten voor een laatste toiletbezoek besloot ik me helemaal klaar te maken voor het startschot. Ik trok wat lagen kleding uit, deed mijn AirPods in, vulde mijn zakken met gelletjes en nam nog een laatste Maurten met cafeïne vlak voor de start.
Tokyo Marathon 2024
Het startschot klonk exact om 9.10 en aangezien ik in C stond, was ik binnen een minuut ook al bij de startlijn. We gaan beginnen! De eerste kilometer is het ontzettend druk en chaotisch op het parcours. Het is zoeken naar een plekje waar ik een beetje fijn kan lopen. Ik wissel van de linker- en de rechterbaan en besluit op een gegeven moment aan de rechterkant te blijven lopen, want daar is de meeste zon. Ik had het namelijk nog steeds best koud. De eerste vijf kilometer loopt het parcours een beetje naar beneden. Dat is uiteraard lekker, maar ook wel verwarrend. Hierdoor loop ik heel gemakkelijk op een hoog tempo, maar ik had juist bedacht om rustig te beginnen. Een marathon begint pas vanaf kilometer 30 weet ik inmiddels uit ervaring. Tot die tijd wilde ik me rustig en relaxt houden.
Een paar meter voor me zie ik vier pacers met een vlag sub 3:10. Deze eindtijd is gebaseerd op het startschot wat betekende dat ik zeker onder de 3:10 zou lopen als ik bij deze groep zou blijven. Een fijne gedachten. Het tempo past perfect bij me op dat moment. Het helpt me ook om rustig te blijven, want ik kan mijn aandacht verleggen naar andere dingen. Ik hoef even niet na te denken over mijn tempo. Onderweg neem ik bij iedere drankpost een bekertje water aan waar ik twee slokjes van drink. Ook die drankposten zijn tijdens de Tokyo Marathon heel anders dan bij andere marathons. Iedere tafel is genummerd en je mag alleen een bekertje pakken van de juiste tafel dat correspondeert met het laatste cijfer op je startnummer. Best even opletten dus!
Voeding onderweg
Mijn plan met voeding had ik heel precies uitgedacht. Dit was mijn achtste marathon en de eerste keer dat ik mijn voeding tot prioriteit had gemaakt. Iedere zes kilometer nam ik een Maurten gelletje. Dat lukte heel goed en gaf ook vertrouwen onderweg. Ondertussen leefde ik toe naar het zestien kilometerpunt, want daar zouden de supporters van TUI staan en Kai dus ook. Het geeft zo’n boost aan energie als je even iemand ziet die je kent. Op dat moment liep ik vlak achter de pacers met de sub 3:10 vlag. Ik sprak met mezelf af dat ik erachter zou blijven tot ik Kai weer zou zien op het 29 kilometer punt. Daarna mocht ik er voorbij. Ik wilde namelijk niet te vroeg mijn energie verspillen.
Het parcours van de Tokyo Marathon is absoluut het minst inspirerende marathon parcours dat ik ooit heb gelopen. Het is geen rondje en je loopt vrijwel drie keer een heel stuk heen en weer. Dat betekent dus links circa 8 kilometer heen en rechts dezelfde route, maar op de andere weghelft, terug. De straten zijn wel heel breed en er staat veel publiek. Dit vond ik dan wel weer positief.
Op een gegeven moment, rond het 25 kilometerpunt, was er weer zo’n gekke U-turn. Op dat moment haalde ik per ongeluk de groep met pacers in. Ik besloot niet in te houden en gewoon het tempo voort te zetten wat op dat moment goed voelde. Ik liep dus iets harder dan de groep, maar besloot nog steeds niet al mijn energie in te zetten.
De finish van de Tokyo Marathon
Nog een klein stukje en dan zou ik Kai weer even kunnen zien. Het gaf me de energie die ik nodig had. Vanaf dat punt begint een marathon pas, zeggen ze. Dat klopt ook wel. Gelukkig voelde ik me nog steeds fris in mijn hoofd en lukte het ook om goed te blijven eten en drinken. De laatste kilometers gingen langzaam voorbij. Echt nog veel versnellen durfde ik niet aan, want ik was toch wel bang dat ik ergens kramp zou krijgen. Gewoon in dit tempo doorlopen leek me het beste. Ik genoot!
En eindelijk was de finish in zicht! De Tokyo Marathon 2024 zat erop voor mij. Wauw! Ik liep een nieuw PR van 3 uur en 5 minuten. Wat een geweldig gevoel! En ik was eindelijk Six Star Finisher. Toen ik die bijzondere medaille na de finish om mijn nek kreeg, moest ik zeker wat tranen laten. Alle spanning en ontlading kwam eruit.
Het was een ongelooflijk mooie marathon om te lopen op zondag 3 maart. We hadden perfect loopweer en mijn lijf voelde top. Al met al iets om met een heel goed gevoel op terug te kijken.
En nu?
Nu is het voor mij tijd om te rusten, maar eigenlijk is het echte marathonseizoen pas net begonnen. De komende weken staan er veel toffe marathons gepland, zoals Parijs en Rotterdam. Zelf heb ik in 2016 en 2017 Rotterdam gelopen en dat waren destijds mijn eerste twee marathons. Op dit moment is de marathon uitverkocht, maar mocht je nog aan een startbewijs kunnen komen: zeker doen! Anders is supporteren natuurlijk ook een goede optie.
Ik ga zelf de komende weken even lekker uitrusten van mijn (lange weg naar de) Tokyo Marathon. Het was een geweldige reis en prachtig avontuur. Bij deze wil ik ASICS dan ook enorm bedanken voor de support en iedereen die mij de afgelopen maanden heeft gevolgd en gesteund. Thanks!