Het is nog maar drie maanden tot Tokyo. Dat klinkt misschien lang, maar in mijn hoofd is dit heel erg kort. De trainingen gaan eigenlijk wel goed, maar mentaal vind ik het allemaal best pittig. Ook voelt mijn lijf toch vaak moe aan en daar maak ik me dan zorgen over. Vandaag deel ik mijn trainingsweek met jullie en daarbij een openhartig kijkje in mijn hoofd.
Maandag
Ik begin de week met een rustige duurloop van een uur. Dit gaat eigenlijk moeiteloos. Ik vind het een heerlijk begin van de week, maar ook van de werkdag. Dit probeer ik er zeker in te houden!
Dinsdag
Dinsdag doe ik een kerntraining. Ik zie er ontzettend tegenop, want het gaat een pittige worden. Het zijn zes 1000 meters en ik wil ze allemaal onder de 4:00 lopen. De eerste twee gaan goed, maar ik heb het wel zwaar. Mijn hartslag is heel hoog en in de rust daalt het ook weer vlot. Dat is fijn! Wel vind ik het vooral mentaal heel moeilijk om zo hard te lopen. Ik mis de prikkel, de trainingsmaatjes en de mensen aan wie ik me kan optrekken. Nu loop ik tussen de landerijen mezelf kapot te maken. Waarom? Van mezelf moet ik in eerste instantie in ieder geval de helft onder de 4:00 lopen, maar uiteindelijk lukt het zes keer. Ik loop ze rond de 3:50 tot 3:55. Na afloop voel ik me ontzettend voldaan!
Woensdag
Op woensdagochtend word ik wakker in Friesland. Ik sliep bij mijn ouders en daar ga ik dan ook mijn volgende training doen. Het zijn de hill reps. Met de training van gisteren in mijn benen heb ik het wederom zwaar, maar ik ben blij dat ik ben gegaan. Ik loop 15 kilometer met aan het eind vijf sprintjes van 10 seconden.
Donderdag
Donderdag is het tijd om even rustig uit te lopen. Omdat ik de hele dag op pad ben voor drie evenementen, besluit ik ’s ochtend vroeg al te gaan lopen. Helaas komt het op dat moment met bakken uit de lucht. Ik trek mijn regenjasje aan en ga 45 minuten loslopen.
Vrijdag
Vrijdag plan ik mijn lange duurloop. Ik ben op dat moment in Amsterdam dus het wordt weer zoeken naar een geschikte route. Ik besluit eerst een deel te lopen dat ik al ken, via het Vondelpark. Uiteindelijk pak ik een stuk langs het water en kom ik uit in Zuid. Zo loop ik via het Olympisch Stadion terug naar West. Een mooi rondje van 20 kilometer in totaal. Helaas gaat het ontzettend moeizaam. Ik loop heel rustig, maar het voelt alsof ik niet eens harder zou kunnen. Wellicht komt het door de pittige trainingen eerder deze week of doordat ik donderdag een hele lange en intensieve dag had.
Zaterdag
Op zaterdag besluit ik om, samen met mijn vriend, een klein rondje te gaan fietsen. Het is heerlijk zonnig fietsweer. Het wordt een rondje van 40 kilometer langs de Amstel. Na afloop ben ik weer ontzettend moe, maar ik heb wel heel erg genoten. Ik vind het heel fijn om eens per week op de fiets te stappen, maar ik merk ook dat het omschakelen wel veel energie kost. Of ik dit tot aan Tokyo vol ga houden? Ik hoop het!
Zondag
Tot slot loop ik op zondag nog een uurtje om de week af te sluiten. Hiermee tik ik de 85 kilometer aan. Al met al gaan de trainingen in zo’n week best goed, maar wel merk ik dat mijn lichaam snel moe is. Komt dit door de korte dagen, de aanhoudende verkoudheid, de zwarte trainingen of doordat het december is? Zou ik toch teveel doen? Is mijn lichaam nog niet helemaal hersteld van mijn overtraining?
Tegelijkertijd voel ik best veel druk om mijn trainingen te doen. Ik wil in Tokyo heel graag onder de 3 uur en 15 minuten lopen, maar ik vind het heel zwaar om zo hard te moeten trainen. Ik weet wat voor tempo’s ik dan moet lopen en ik vraag me af of ik het allemaal ga halen. Het zijn wellicht de normale twijfels en onzekerheden. Het hoort erbij, maar ik wil vooral genieten van het trainen en niet alles ervaren als zwaar of ”moeten”.
Misschien is dat dan ook wel een mooi doel voor deze laatste maand van 2019. Ik wil goede trainingen uitvoeren, maar tegelijkertijd iets meer rust pakken. Zo heb ik besloten om tussen kerst en nieuwjaarsdag echt even ”vrij” te nemen van mijn blog en iets meer te genieten van het hardlopen. Nieuwe routes ontdekken, rustige trainingen echt rustig doen en iets vaker kiezen voor yoga, meditatie of een fietsritje. Ook is mijn doel om in ieder geval in 2019 nog een keer een ontspannen massage te nemen, zodat ik opgeladen aan het nieuwe jaar kan beginnen.
Vind jij het trainen voor een doel ook mentaal zwaar? Hoe zorg jij ervoor dat het geen ”moeten” wordt, maar ook ontspannen en leuk blijft? Ik ben heel benieuwd!