Wanneer mensen mij vragen wat ik doe, zeg ik bijna altijd dat het ”een uit de hand gelopen hobby” is. Deels is dat natuurlijk waar, maar ik heb er ook voor moeten werken. Hoe heb ik dat gedaan? En is het nog steeds een hobby als het tegelijkertijd je werk is?
Als kind had ik meerdere hobby’s, zoals buiten spelen, knutselen en met theater, muziek of dans bezig zijn. Toch sprongen twee bezigheden er voor mij altijd uit: schrijven en sporten. Als kind schreef ik hele notitieboekjes vol. Mijn ouders werden gek van alle beschreven papiertjes in huis. Geen blaadje of bonnetje bleef leeg. Ook schreef ik veel gedichten en verhalen. Ik vond het heerlijk om met woorden bezig te zijn, maar dan vooral met pen en papier.
Naast het schrijven ben ik altijd al heel sportief geweest. Hier heb ik al eens een artikel over geschreven. Van alle sporten die ik uitprobeerde, bleven turnen en schaatsen over. Uiteindelijk kon ik maar met één sport fanatiek doorgaan en dat werd schaatsen. Tot mijn 18e heb ik op landelijk niveau aardig mee kunnen doen. Vanwege mijn eetstoornis stopte ik, maar ik miste al snel mijn uitlaatklep.
Een nieuwe hobby
In mijn studententijd, en na het volledige herstel van mijn eetstoornis, wilde ik weer iets aan sport gaan doen. Uiteraard pakte ik het schaatsen weer op, maar ook begon ik met hardlopen. Zeker toen ik mijn eerste baan als orthopedagoog kreeg, was hardlopen de perfecte sport. Het was makkelijk, snel en kon altijd!
Ook mijn hele verhaal rondom het beginnen met hardlopen heb ik al eens geschreven. Dat kun je hier lezen! Niet alleen met hardlopen was ik fanatiek, maar ook deelde ik hier graag over op Instagram. Ik raakte geïnspireerd en gemotiveerd door andere fanatiekelingen, zoals Annemerel en het platform Girlslove2Run. Mijn Instagramaccount groeide heel hard en binnen vier jaar ging ik van 1000 naar ruim 80.000 volgers.
En een blog
Toen mijn Instagramaccount begon te groeien, merkte ik dat veel volgers meer wilden weten over mijn trainingen en mijn doelen. Al vaker had ik een persoonlijke blog gehad, bijvoorbeeld toen ik als au pair in het buitenland woonde. Dit was echter altijd alleen voor familie en vrienden. Nu zou ik een blog beginnen voor ”onbekenden” en dat vond ik toch best spannend. Wel leek het me geweldig om te kunnen schrijven over mijn grote passies. Op 20 november 2016 ging mijn blog online. Dat is dus bijna drie jaar geleden!
Hoewel ook mijn blog echt vanuit een hobby begon, waren er steeds meer bedrijven geïnteresseerd in een samenwerking. Ik bereikte immers behoorlijk wat mensen met mijn account. Ik kreeg zoveel energie van het schrijven en het delen van mijn verhalen, maar vooral ook van de reacties van volgers en lezers. Toen ik nog maar net begonnen was met mijn blog, werd ik al aangesproken tijdens hardloopevenementen. Ik weet nog goed dat een vrouw naar mij toe kwam tijdens de Marikenloop in Nijmegen. Ze vond het zo leuk om me eens in het echt te ontmoeten. Ik had haar geïnspireerd om ook vaker en verder te gaan lopen en op die dag had ze haar eerste 10 kilometer gelopen. Ze was zo dankbaar! Ik vond het zo bijzonder om te horen en het deed me ontzettend goed. Die reacties zijn heel erg waardevol!
Nu zijn we inmiddels drie jaar verder. Al ruim anderhalf jaar maakt het hardlopen en daarover schrijven deel uit van mijn werk. Ik verdien mijn geld met mijn hobby en dat is het mooiste dat er is! Natuurlijk is niet alles leuk aan mijn ”werk”. Op Instagram worden alleen de leuke kanten uitgelicht en lijkt het soms misschien iets te perfect. Uiteindelijk run ik een eigen bedrijf en daar kleven ook onzekerheden en nadelen aan.
Zijn het nog mijn hobby’s?
Vlak voordat ik besloot om mijn baan als orthopedagoog op te zeggen, schreef ik op een heel groot vel papier: ik wil iets doen waar ik blij van word en waar ik geld mee verdien. Ik kan wel zeggen dat dit gelukt is! En of ik hardlopen en schrijven nog steeds zie als hobby? Zeker! Artikelen voor mijn blog schrijven doe ik altijd met heel veel plezier, maar ik schrijf ook nog steeds gedichten voor mezelf. En hardlopen (en wielrennen natuurlik) blijft voor mij het leukste dat er is. Ook als ik vandaag nog zou stoppen met bloggen en mijn Instagramaccount, zou ik zeker blijven rennen en schrijven.
Heb jij ook van je hobby je werk gemaakt? Of zou je dat graag willen? Ik ben benieuwd!