20 feb 2019 | Persoonlijk

Verslaafd aan mijn sporthorloge

Productief, niet productief of onttrainen. ”Je moet nog stappen zetten” of  ”je hebt je doel nog niet behaald vandaag” en allerlei andere uitspraken. Mijn sporthorloge weet vaak precies, al dan niet nog beter dan ikzelf, te vertellen wat ik met mijn lichaam moet doen. Het weet zelfs wanneer ik teveel stress heb en meer moet ontspannen. Pas toen ik hem vorige week (voor het eerst in langere tijd) afdeed, besefte ik me dat ik wel erg afhankelijk ben van dat ding. Ben ik verslaafd aan mijn sporthorloge?

Al anderhalf jaar zit er een sporthorloge om mijn pols heen geplakt. Eigenlijk zit het te strak. Als een soort corset knijpt het mijn pols af. Ik schrik er soms van als ik het horloge af doe om het op te laden. Mijn pols lijkt met de week dunner en smaller te worden. Nog niet te spreken over de kleur van de huid afgelopen zomer. Het contrast was vrij groot toen ik mijn horloge op Sri Lanka af deed.

Ik ben altijd al een controlfreak geweest en iemand die houdt van cijfertjes en statistieken. Zo is Strava al enige tijd heilig en het liefst houd ik alles bij. Met de komst van de nieuwste sporthorloges heeft dit mijn fascinatie voor de getallen alleen maar versterkt. Waar ik eerst alleen geïnteresseerd was in hoe veel ik trainde of wat mijn gemeten VO2 Max is, was ik op een gegeven moment zelfs bezig met mijn uren slaap ‘s. Ik herken de obsessie vanuit mijn eetstoornis periode. Toen wilde ik ook alles registreren. Wat at ik precies? Hoeveel calorieën waren dat? Hoeveel bewoog ik?

Hetzelfde is erin geslopen door het dagelijks dragen van een sporthorloge. Ik besefte het me des te meer toen ik op wintersportvakantie ging, maar ook al toen ik ziek was. Mijn horloge was vrij ”negatief”. Ik sportte immers niet zoveel als normaal, ik zette minder stappen en verbrandde minder calorieën. Het enige waar ik op ”vooruit” ging was het aantal uren slaap. Dat was wel weer positief. Toch kon ik het niet aanzien dat mijn horloge zo negatief was. Mijn trainingsstatus ging van productief, naar niet productief en vervolgens zat ik in de herstelfase. Uiteindelijk eindigde ik met de melding ”onttrainen” en toen kon ik het eigenlijk niet meer aanzien. Ik werd gek van dat ding! Tijdens mijn eerste vakantiedag heb ik mijn horloge afgedaan en onderin mijn rugzak gestopt.

Misschien is het geen verslaving, maar ik merkte wel hoe afhankelijk ik geworden ben van alle gegevens. Ik werd er gewoon wat ongemakkelijk van zonder sporthorloge om mijn pols. Ik wist ineens niet meer hoeveel ik had bewogen, hoe het met mijn hartslag gesteld was en of ik wel voldoende had geslapen. Niet dat het heel belangrijk is om te weten. Nu ik namelijk zo aan het opschrijven ben, weet ik dat het nergens op slaat. Toch vond ik het bijzonder interessant om te merken wat het met me deed.

Eerder schreef ik al eens waarom een activity tracker niet voor iedereen zo gezond en fijn is. Het is natuurlijk niet zo dat een sporthorloge verkeerd is, maar wel wanneer je merkt dat je er zelf last van hebt of negatieve gedachten bij krijgt over jezelf. Dit merkte ik vooral in de week dat ik ziek was. Mijn horloge was natuurlijk niet zo positief over het feit dat ik al een paar dagen niet had hardgelopen. Ik baalde er zelf al van dat ik niet kon lopen, maar door mijn horloge werd ik hier continue aan herinnerd en werd ik nog negatiever. Dat was niet handig en vooral zonde van mijn humeur.

Een week zonder sporthorloge heeft me goed gedaan. Begrijp me niet verkeerd, want het dragen van een sporthorloge levert mij ook veel op. Ik kan mijn trainingen bijhouden, zie progressie én ik vind het leuk om te weten hoe mijn lijf reageert op trainingen. Toch merkte ik dat ik er af en toe afhankelijk van was en er geobsedeerd op reageerde. Soms luisterde ik meer naar mijn horloge dan naar mijn eigen lichaam. Nu ben ik me daar weer bewust van en weet ik dat ik niet alles zo serieus met nemen. En ik weet trouwens ook niet eens of alle gegevens kloppen.

Ik ben degene die voelt hoe het met mijn lijf gaat, niet mijn horloge. Ik ben degene die weet wanneer ik bronchitis heb en niet in staat ben om te trainen en ik ben tenslotte ook degene die gewoon bepaalt. Of ik nu iets anders ga doen? Nee. Ik draag mijn sporthorloge iedere dag en ik ben blij dat het me voorziet van allerlei nuttige en minder nuttige informatie. Het is voor mij alleen een bewustwording geweest in hoe ik om ga met de informatie, die het me geeft. Wat ga ik met de informatie doen? Hoe denk ik over mezelf? Mocht het weer eens mijn humeur flink naar beneden halen of negatief laten denken over mezelf, dan laat ik het horloge gewoon een dagje aan de lader hangen.

Hoe is jouw relatie met je sporthorloge? Ben je net zo’n freak als ik op het gebied van cijfertjes en statistieken? Merk je soms ook dat het iets met je humeur doet of dat je er afhankelijk van bent? Ik ben heel benieuwd!