Vandaag is het nog 40 dagen tot de marathon van Rotterdam van start gaat. In deze ‘Road to Rotterdam’ serie zal ik mijn ervaringen delen en jullie op de hoogte houden van mijn voorbereidingen op de marathon. De afgelopen week heb ik nauwelijks hardgelopen. Wellicht heb je wel een idee waarom? Daarnaast deel ik in dit artikel hoe het ervoor staat met mijn blessure.
Gisteren was het nog maar zes weken tot de marathon van Rotterdam. Zes weken! Wow. Het gaat zo snel en voor mijn gevoel loop ik heel erg achter op mijn schema. Ik heb al drie lange duurlopen gemist en ik begin me nu toch wel ietwat zorgen te maken over mijn voorbereidingen. Ik fantaseer er al over hoe het zal zijn om relatief ongetraind een marathon te lopen. Zou ik dan na 20 kilometer uit moeten stappen? Zou ik mijn tempo naar beneden moeten schroeven? Wat kan ik het beste doen? Allemaal dingen waar ik me nu nog geen zorgen over hoef te maken, maar wel gedachten die door mijn hoofd spoken.
Ik begin even met een terugblik op de trainingen voor mijn wintersportvakantie. De week voorafgaand aan mijn wintersport had ik namelijk nog een aantal loopjes op het programma. Het liefst wilde ik nog een lange duurloop gaan doen. Echter was ik niet fit. Had de griep dan ook eindelijk mij te pakken? Uiteindelijk leek het mee te vallen, maar ik heb wel een dag in bed gespendeerd. Hierdoor heb ik maar drie loopjes kunnen doen voordat ik naar Italië vertrok. Het eerste loopje was een shake-out run. Ik liep gewoon lekker, zonder al te veel op mijn horloge te kijken. Ik liep die dag 8 kilometer met een pace van 4:57.
Dinsdag besloot ik een korte krachttraining in huis te gaan doen. Ik deed wat squats, lunges en core oefeningen. Ik bleek toch minder fit te zijn dan ik had verwacht. Ik besloot een dag in bed te blijven. Toen ik een kleine opleving voelde in die paar dagen voor mijn vakantie perste ik er nog een interval training uit. Ik liep 8 kilometer met een pace van 4:47.
Al de hele week had ik in mijn hoofd om op de vrijdag voor mijn wintersportvakantie een lange duurloop te gaan doen. Het liefst wilde ik 28 kilometer lopen, maar mijn lichaam was zo aan het tegenstribbelen. Ik was snotverkouden, had keelpijn en voelde me licht koortsig. Ik ging wel hardlopen, maar zonder doel. In de eerste instantie was ik al blij dat ik aan het hardlopen was. De eerste vijf kilometer gingen eigenlijk redelijk gemakkelijk. Al snel bedacht ik om het rondje uit te breiden. Na 10 kilometer pakte ik nog een lusje mee en uiteindelijk liep ik 17 kilometer met een pace van 4:54. Dat viel me helemaal niet tegen. Achteraf ben ik wel blij dat ik ben gestopt na 17 kilometer. Die nacht vertrokken we namelijk voor een week skiën naar Italië. Ik wilde absoluut niet ziek worden!
De afgelopen week heb ik dus maar één keer hardgelopen. De vakantie was heerlijk. Ik heb genoten, het was ontspannend, maar tegelijk word je er natuurlijk ook moe van. Afgelopen zaterdagavond kwamen we laat thuis van de lange reis. Ik had wel in mijn hoofd om op zondag te gaan lopen. Het liefst de geplande 30 kilometer, die op mijn schema stond. De mensen in mijn omgeving waren mij dit heel erg aan het afraden en ook zelf voelde ik wel aan dat het niet verstandig zou zijn. Een vriendin wilde graag mee lopen en we maakten een mooie duurloop. Het was helaas vies regenachtig en winderig weer. Uiteindelijk hebben we de 17 kilometer aangetikt. Dat was meer dan verwacht.
Nu is het maandag. Ik had gehoopt dat mijn blessure na een week wintersport heel erg naar de achtergrond zou verdwijnen en dat ik tijdens het lopen niks zou voelen, en al helemaal de dag na het lopen niet. Toch moet ik toegeven dat het niet weg is. Aan de andere kant is de pijn ook niet meer heel heftig aanwezig en gaat het hardlopen wel redelijk. Ik moet het in de gaten blijven houden wil ik over 40 dagen goed getraind en blessurevrij aan de start verschijnen. Pfoe, ik had niet verwacht dat de voorbereiding van een marathon minstens zo onstuimig en zwaar kan zijn als de marathon zelf. Dat maakt het wellicht ook zo bijzonder en euforisch uiteindelijk, niet waar? Misschien moet ik proberen om het los te laten en iets meer te gaan genieten van de weg er naar toe. De Road to Rotterdam is tenslotte ook een hele ervaring.
Ben je ook aan het trainen voor een marathon? Hoe gaat het met jouw voorbereidingen? Ik ben heel benieuwd! Ik zou het leuk vinden als je een berichtje achterlaat in de reacties hieronder.