Nog 20 dagen en dan ga ik, in samenwerking met TUI Sports, mijn achtste marathon en tevens laatste Major lopen! Ik ben echt aan het aftellen, maar de tijd lijkt soms voorbij te kruipen. Afgelopen week had ik het gedurende sommige trainingen behoorlijk zwaar en dat gaf mijn lichaam heel duidelijk aan dit weekend! Ben je benieuwd wat er is gebeurd? Ik deel het in deze Road to Tokyo!
Vorige week maandag voelde ik die 35 kilometer tijdens de Midwinter Marathon nog behoorlijk. Ik moest echt even bijkomen. Op mijn schema stond als optie een halfuurtje loslopen en daar maakte ik toch even gebruik van. Ik vind het heerlijk om na een werkdag even mijn hoofd en lijf ”uit te laten”.
Op dinsdag liep ik alweer heel erg lekker! Ik zou eigenlijk 45 minuten gaan lopen, maar ik ging zo lekker dat ik het uur vol heb gemaakt. Na 12 kilometer kwam ik heel energiek en voldaan thuis. Woensdag stond er vervolgens weer een lange en zware training op mijn schema. Omdat ik die dag in Amsterdam was, plande ik om daar te gaan trainen. Ik ging op zoek naar een fijne route, waar ik gemakkelijk mijn marathontempo’s kon gaan lopen. Uiteindelijk koos ik ervoor om naar het Amsterdamse Bos te gaan. De Bosbaan is een ideale plek voor dit soort versnellingen. Na precies 20 kilometer was ik weer thuis. Een hele fijne training!
Donderdag liep ik nog een rondje uit. Er stond een uur lopen op mijn schema en deze volbracht ik tijdens een duurloop van 13 kilometer door Amelisweerd. Deze route vind ik heel fijn, omdat je in de natuur bent, maar toch dichtbij de stad.
Vrijdag deed ik vervroegd mijn wisselduurloop, aangezien ik in het weekend naar Groningen zou gaan. Ook was de weersverwachting in het weekend een stuk minder gunstig. Vrijdag had ik er een heerlijke zonnetje en strak blauwe lucht bij. Dit zijn de ideale omstandigheden voor een langere duurloop. Er stonden 18 herhalingen gepland. Iedere keer liep ik vier minuten rustig en versnelde ik één minuut. Eigenlijk is het heel fijn om op deze manier een lange duurloop op te bouwen. Doordat je steeds een soort ”opdracht” hebt, gaat de tijd iets sneller en voelt het minder lang. Uiteindelijk besloot ik na de 18 herhalingen nog een stuk uit te lopen en hierdoor kwam ik op 26 kilometer uit. Het voelde aan het eind zwaar, maar ik was blij dat ik het had gedaan.
Zaterdag werd ik heel erg moe wakker. Ik was duidelijk niet goed hersteld van mijn duurloop, maar toch wilde ik nog even lopen. Omdat ik samen met mijn vriend een nachtje naar Groningen ging, had ik sowieso zondag al een rustdag staan. Daarom wilde ik op zaterdagochtend nog even een rondje maken. Met heel veel moeite liep ik door het Vondelpark en kwam ik daarmee op een weektotaal van 87 kilometer.
En ik denk dat dit de druppel was en ik de grens had bereikt. Mijn lichaam vond het niet meer leuk en ging in de verdediging. Na een heerlijke middag en avond in Groningen, met de nodige wijntjes en hapjes, moest ik dat ’s nachts bekopen. Mijn lichaam gooide alles eruit. Hierdoor sliep ik die nacht praktisch niet en was ik meteen weer al mijn voedingsstoffen kwijt. Geen fijne nacht dus!
Gisteren deden we het daarom heel rustig aan. Na rustig opstarten genoten we van een gezond ontbijtje in Groningen en brachten we nog een kort bezoekje aan het Groninger Museum. Daarna reden we, voor de storm, terug naar Amsterdam. De rest van de middag en avond spendeerde ik op de bank met Wie is de Mol en de serie Springvloed.
Nu ik dit schrijf, op maandagmiddag, voel ik me een stuk beter. Ik heb afgelopen nacht flink bijgeslapen, mijn rustpols is weer wat gedaald en ik heb weer energie. Ik besloot dan ook een rondje te gaan hardlopen vanmorgen en dat ging gelukkig heel goed. De komende dagen probeer ik nog beter op mijn slaap, energielevel en voeding te letten zodat ik zo fit mogelijk in Tokyo verschijn!
Ik kan niet meer wachten!