5 mrt 2018 | Marathon

Road to London: nog 48 dagen

Over 48 dagen loop ik de marathon van Londen in samenwerking met TUI Sports. Wow! Dat klinkt al zo dichtbij. In deze geschreven versie van de Road to London deel ik mijn voorbereidingen. Hoe gaat het met mijn knie? Is de pijn weg? Lig ik nog op schema? Je leest het in deze Road to London. 

Naast de nieuwe serie, waarin ik jullie door middel van video meeneem in mijn Road to London, blijf ik ook schrijven. Schrijven vind ik niet alleen zelf heel leuk om te doen, maar ik weet ook dat er mensen zijn die liever teksten lezen dan video’s kijken. Op deze manier hoop ik voor een leuke afwisseling te zorgen. Voor de mensen die het willen weten: volgende week maandag komt de nieuwe video online!

Knie

De afgelopen week was niet zo gemakkelijk voor mij. Helaas kreeg ik vorige week last van mijn knie. De pijn zit vooral aan de buitenkant van mijn knie en mijn vriend, ook fysiotherapeut, vertelde me dat het waarschijnlijk de welbekende Runner’s Knee kon zijn. Dit is eigenlijk het gevolg van een slechte doorbloeding van de peesplaat. Gelukkig zijn er wel een aantal dingen die je kunt doen op het moment dat je hier last van hebt. Allereerst is foamen een goed idee. Door je bovenbeen (aan de zijkant) los te rollen, wordt de doorbloeding verbeterd. Hierdoor zal het allemaal weer wat losser worden en heb je minder pijn. Verder is het oprekken van je dijbeen en bilspieren ook goed. Dit kun je op verschillende manieren doen. Tot slot heb ik verschillende oefeningen voor mijn heupen gedaan, om deze sterker te maken. Ook dit zorgt uiteindelijk voor minder belasting op deze peesplaat.

Mijn trainingen

De afgelopen week stond dus in het teken van herstel. Vorig weekend heb ik mijn lange duurloop overgeslagen. Vooraf voelde dit heel slecht en vond ik het heel moeilijk. Al snel kwam ik erachter dat ik toch een klein beetje voor liep op mijn schema richting Londen. Een lange duurloop overslaan kon dus eigenlijk geen kwaad en was misschien wel goed voor me. Wel hoopte ik zo snel mogelijk weer te kunnen lopen.

Op zondag liep ik een korte zes kilometer. Tot vier kilometer was ik geheel pijnvrij, maar de laatste twee kilometer voelde ik wel weer pijn opkomen. Op maandag fietste ik mijn benen een beetje los en deed ik verder weinig. Dinsdag had ik mijn atletiektraining afgezegd. Er stond een heuveltraining op het programma en als er iets niet goed is voor je knieën is dat een training met hoogteverschillen. Ik nam dus weer een rustdag.

Woensdag wilde ik weer een training gaan doen. Ik besloot een rondje van ongeveer 45 minuten te gaan doen. Uiteindelijk tikte ik, geheel zonder pijn, de 9 kilometer aan. Yes! Ik was zo blij dat het goed was gegaan. Meteen besloot ik op donderdag weer rust te nemen. Op deze manier hoop ik voldoende rust aan mijn knie te bieden.

Vrijdag wilde ik dan weer echt een looptraining gaan doen. Ik deed de donderdagtraining van mijn schema. Het liefst liep ik op de baan, maar helaas was die gesloten. Er stond namelijk 6 keer een 1000m op het programma. Uiteindelijk liep ik de 1000 meters in het stadspark om de vijver. Eigenlijk ook prima, maar mentaal was het hierdoor wel een stuk zwaarder voor mij. Er stond ook een heel ijzige en koude wind, waardoor ik af en toe de neiging had om te stoppen. Op een paar steken na voelde ik mijn knie niet. Ik rekte mijn dijbeen en bilspier op tijdens mijn rust en hierdoor ging de pijn meteen weg.

Zaterdag was weer een rustdag, zodat ik gisteren mijn lange duurloop kon gaan proberen. Ik was eigenlijk best zenuwachtig. Hoe zou het gaan? Wat nou als ik weer moet stoppen? Dan zou ik me wel wat zorgen gaan maken over Londen. Licht gespannen begon ik aan mijn duurloop. De eerste kilometers gingen prima. Mijn focus lag volledig op mijn knie. Hoe voelt het? Voel ik nu pijn? Af en toe stopte ik om even mijn dijbeen en bilspieren te rekken. Hierdoor liep ik daarna weer heel ontspannen. Toen ik op de helft van mijn rondje was, voelde ik eigenlijk niks meer van mijn knie. Ik liep heel lekker en hoefde niet meer te stoppen om te rekken.

Uiteindelijk liep ik 30 kilometer in een veel te snelle pace van 5:01 min/km. De focus had ik even helemaal niet op snelheid en hartslag gelegd. Ik was allang blij dat mijn knie rustig bleef. Na afloop ging ik uiteraard weer foamen en deed ik braaf mijn oefeningen. Dit doe ik nu trouwens al de hele week dagelijks. Ik begin de dag met mijn foamroller, heupoefeningen en rekoefeningen, of ik nu wel of niet ga lopen. Vanmorgen voelde mijn knie wel een beetje stijf, maar niet zo pijnlijk als vorige week.

Komende week

Vandaag ga ik wéér een rustdag inlassen, want morgenavond wil ik heel graag naar mijn atletiektraining. Die vele rustdagen vind ik nog wel lastig, maar ik weet dat het nu echt beter is voor mijn knie. Ik doe dus vier (of vijf) trainingen per week, maar nu probeer ik na iedere training een extra dag rust te pakken. Op deze manier hoop ik dat mijn knie minder gaat zeuren. Natuurlijk blijf ik ook lekker foamen en rekken.

Londen?

Zoals ik in het artikel van afgelopen vrijdag al aangaf: ik heb nog geen twijfels over Londen. Ik heb immers goed naar mijn lijf geluisterd. Ik heb meteen rust genomen, oefeningen gedaan en ik begon met foamen. De duurloop van gisteren heeft me vertrouwen gegeven. Nog maar 48 dagen!

Heb jij weleens een blessure gehad? Vind je het ook zo lastig om hiermee om te gaan? Ik ben benieuwd!