5 jul 2019 | Sport

Zó ben ik begonnen met sporten

Er wordt vaak aan me gevraagd hoe lang ik al bezig ben met hardlopen en wielrennen. Die vraag is best moeilijk te beantwoorden. Ik weet niet beter dan dat ik graag vaak en veel sport. Vandaag vertel ik je hoe, waar en wanneer het sporten allemaal begonnen is.

Van paardrijden, via turnen naar schaatsen

Sport heeft altijd centraal gestaan in mijn leven. Van jongs af aan probeerde ik verschillende sporten uit: van paardrijden tot turnen. Ik heb zelfs op een blauwe maandag nog eens aan majorette gedaan. Al vanaf mijn derde of vierde levensjaar leerde ik skiën in Zwitserland en op mijn vijfde begon ik met schaatslessen. Ik had dus al op jonge leeftijd plezier in sporten. In de ene sport beduidend meer dan in de andere. Zo vond ik schaatsen vroeger nog verschrikkelijk. Paardrijden bleek helemaal niet mijn ding te zijn. De turnlessen was gewoon heel erg gezellig en ik bleek er ook nog wel redelijk goed in te zijn. Uiteindelijk ging ik door met turnen en schaatsen. En natuurlijk bleef ik fanatiek skiën tijdens onze jaarlijkse wintersport. Schaatsen ging steeds beter en tijdens wedstrijden kon ik mezelf iedere keer weer verbeteren. Dat gaf een kick. Hier wilde ik mee door gaan.

Selectiegroepen en trainingskampen

Schaatsen deed ik eerst bij de schaatsvereniging in Leeuwarden. Bij HC de IJsleeuwen trainden we meerdere keren per week in Thialf. Daarnaast reden we eens in de paar weken een wedstrijdje. In die periode reed ik bijna elke wedstrijd wel een PR. Jezelf verbeteren gaat dan nog erg gemakkelijk. Vanaf mijn dertiende of veertiende mocht ik in een selectiegroep meetrainen van Thialf. Hierdoor kon je trainen met meiden en jongens met een soortgelijk of hoger niveau. Daarnaast had je speciale trainingsuren en mocht je af en toe op trainingskamp. Ook werden de toernooien groter en belangrijker.

Tot mijn 18e zat ik in de baanselectie van Thialf. Ik trainde veel en vaak. En we gingen ieder jaar minstens twee keer op trainingskamp. We reisden in de herfst of winter af naar Inzell (toen nog niet overdekt), Collalbo of Erfurt. Naast de trainingskampen reed ik wekelijks heel Nederland af voor wedstrijden door heel het land. Van Tilburg tot Groningen, maar ook in Haarlem en Enschede stond ik aan de start. Ieder weekend moest er een prestatie geleverd worden. Soms bestond zo’n een toernooi uit meerdere dagen.

In de zomer gingen we vaak trainen in de Ardennen. Daar fietsten we voornamelijk veel. In die periode maakte ik dus mijn eerste kilometers op de racefiets. Ook stond in de zomer het skeeleren en het hardlopen centraal. Qua hardlopen stelde het echter weinig voor. Het ging voornamelijk om intervaltrainingen en schaatsgerelateerde oefeningen (zoals bepaalde sprongen).

Het was allemaal ontzettend leuk en ik heb hele mooie herinneringen aan het schaatsen. Ook heb ik hele waardevolle vriendschappen overgehouden aan deze periode. Ik had dit absoluut niet willen missen. De grootste prestatie die ik heb geleverd? Ik denk mijn twee bronzen medailles op het NK junioren in 2009.

Ziekte en ”comeback”

Zoals je inmiddels vast wel weet, kreeg ik op mijn 18e een eetstoornis. In deze periode schaatste ik nog heel fanatiek. Na dit NK in 2009 ben ik dus ook per direct gestopt met schaatsen. Voor mij was het op dat moment goed. Het lichaam was op en mijn hoofd misschien nog wel meer. Het werd tijd om die eetstoornis te verslaan en weer gezond te worden. Dit duurde ruim twee jaar. Ondertussen was ik gaan studeren en leek het me toch wel weer leuk om wat te gaan schaatsen. Via studentenschaatsvereniging Tjas maakte ik mijn eerste rondjes op de ijsbaan van Groningen. Al snel had ik de smaak weer te pakken en mocht ik meetrainen in de Faciliteitengroep van Groningen. Hierdoor kreeg ik meer kansen om te trainen en reed ik verrassend snel weer op mijn oude niveau. Dat had ik nooit verwacht. Ook met deze groep heb ik mooie momenten beleefd. We gingen op trainingskamp en we hadden heel erg veel lol met elkaar.

Na de Faciliteitengroep heb ik nog een keer de stap gewaagd om verder te gaan met het schaatsen. Ik sloot aan bij een marathonploeg van mijn oude trainer. Deze ploeg reed op landelijk niveau. Zelf reed ik eerst de regio marathons. Echter kreeg ik tijdens de trainingen en wedstrijden weer last van een oude en vervelende blessure. Hierdoor werd het schaatsen steeds minder leuk. De langebaanwedstrijden gingen overigens nog erg goed. Ik reed PR’s, maar ik had minder plezier in het schaatsen dan voorheen. Op dat moment wist ik dat het genoeg was geweest. Ik stopte met het schaatsen. Deze keer wel met een goed gevoel en niet doordat het moest vanwege ziekte. Nu was het mijn eigen besluit en dat voelde veel beter. Ik kon het afsluiten.

Hardlopen en wielrennen

Vervolgens studeerde ik af en ging ik werken. Schaatsen combineren met het werk was eigenlijk sowieso onmogelijk. Doordat het schaatsen wegviel, ging ik steeds meer tijd besteden aan het hardlopen. Het is ideaal wanneer je lange werkdagen maakt. Het kan altijd en overal. Het is zelfs in ieder weertype mogelijk.

Mijn eerste hardloopwedstrijd was een 5 kilometer in Groningen. Ik behaalde meteen het podium. Dat beviel me natuurlijk wel. Dat prestatiegerichte zit in mij en krijg je er niet zomaar weer uit. Nu ik zag dat ik dit ook kwijt kon in het hardlopen, was ik verkocht. Al snel trainde ik verder voor een 10 kilometer en vervolgens een halve marathon. Nu heb ik al veel halve marathons gelopen en liep ik dit jaar mijn zevende marathon. Wat is het eigenlijk ongelooflijk snel gegaan!

Hoewel het wielrennen altijd als training voor het schaatsen diende, vind ik het nog steeds een geweldige sport. Een tochtje fietsen vind ik vergelijkbaar met een minivakantie. Het geeft me zoveel vrijheid en ontspanning. Komende periode heb ik een aantal mooie fietsuitdagingen staan, waar ik me op kan gaan focussen.

Zoals je kunt lezen, ben ik nog lang niet uit gesport. Ik denk dat sporten altijd in mij zal blijven zitten. Mijn lijf is ook gewend om veel te sporten en als ik niet sport, ga ik me meteen veel minder goed voelen. Ik heb het gewoon nodig om mijn hoofd leeg te maken, mijn energie kwijt te kunnen en de nodige endorfine aan te maken. Het is voor mij ontzettend belangrijk en dat zal het de komende jaren nog wel blijven.

Hoe ben jij begonnen met sporten? Is sporten voor jou net zo belangrijk? Laat het hieronder weten in de comments!

De uitgelichte foto is gemaakt door Prinsfotografen, E. van Dam.