Ruim twee weken geleden liep ik de Chicago Marathon. Het was een marathon om nooit te vergeten. Ik heb heerlijk gelopen, genoten en mijn PR met dik vier minuten verbeterd. Hoewel ik nog maanden kan nagenieten, blijft het kriebelen. Ik houd van hardlopen en ik vind het heerlijk om te trainen voor mooie doelen. Stiekem wist ik al voor Chicago wat mijn volgende (grote) doel ging worden. Dat doel staat gepland in 2019. Benieuwd? Lees dan gauw verder.
Laten we eerst even terugblikken op 2018. Dit is tot nu toe een prachtig sportjaar voor mij. Na een paar mooie halve marathons liep ik in april van dit jaar een hele warme, maar bijzondere marathon in Londen. Wat een ervaring! Ik verbeterde mijn PR wel, maar wist zeker dat ik harder had gekund. Door de warmte was dit het hoogst haalbare op die dag. Of ik nog een marathon ging lopen in 2018 betwijfelde ik. Ik hoopte op Chicago, maar ik wist dat ik tot de zomer zou moeten wachten of dat door zou gaan.
De zomer begon heerlijk voor mij met een reis naar Spitsbergen, Girona en Sri Lanka. Helaas ging het halverwege de zomer iets minder goed met me. Op de Alpe d’Huez besefte ik me toch weer hoe zuinig je moet zijn op je lichaam. Bijzonder genoeg kreeg ik precies de dag na mijn ziekenhuisbezoek het bericht dat ik in Chicago mocht starten. Ik was nog even in twijfel, want die dagen en weken voelde ik me niet goed. Mijn lijf voelde aan als een bejaarde en de trap oplopen was al een uitdaging.
Gelukkig kreeg ik groen licht van de artsen en mocht ik gewoon gaan trainen, mits ik niet ging lopen boven de 27 graden. Dat moest te doen zijn. Wel had ik besloten om Chicago te zien als een cadeautje, een extraatje. Het zou geen marathon worden om voor een snelle tijd te gaan. Dat deed ik ook zeker niet, maar des te blijer was ik met mijn eindtijd, dat wel een PR bleek te zijn. Ik liep zelfs vier minuten van mijn tijd af en dat geeft weer heel veel vertrouwen voor de toekomst.
Het volgende doel
Vlak voor Chicago schreef ik al dat ik ging deelnemen aan de loting voor Boston. Immers had ik vorig jaar in Rotterdam en Berlijn al een gekwalificeerde tijd gelopen voor Boston en ook in Londen scherpte ik deze tijd weer aan. Daarmee kon ik meeloten in mijn leeftijdscategorie. Het lopen van zo’n gekwalificeerde tijd betekent trouwens niet automatisch dat je bent ingeloot. Het kan namelijk zijn dat er zoveel mensen in mijn categorie sneller hebben gelopen, dat ik buiten de boot val. Ik had slechts zes minuten binnen de kwalificatie gelopen en dan is het nog best spannend.
Het kon tot drie weken duren, voordat ik bericht zou krijgen. Ik was dus heel verrast toen ik op maandagavond 17 september, na een heerlijk diner bij het Gardameer, mijn mailbox opende. Er stond een ongelezen mail van de B. A. A. registration. Ik scande snel door de woorden heen en las toen: ”Congratulations! This is to notify you that your entry into the 123rd Boston Marathon on Monday, April 15, 2019 has been accepted..”. Wauw! Ik heb een startbewijs voor de Boston Marathon!
Mijn volgende grote doel wordt dus de marathon van Boston op maandag 15 april. Het wordt mijn vijfde major. Stop. De. Tijd. Het gaat zo snel, maar het is ook zo gaaf dat ik deze kans krijg. Aangezien het nog lang geen april is, wil ik de komende maanden eerst de focus leggen op sneller worden. Dat betekent dat ik kortere afstanden zal gaan lopen. Zo wil ik eens proberen om voor een snelle 10 kilometer te gaan, de Zevenheuvelenloop staat in mijn agenda en er komen een aantal mooie halve marathons aan, zoals Ameland en Egmond.
Ik heb nu al zoveel zin in deze trainingsperiode! Ga je dit volgende avontuur van mij ook volgen? En heb jij Boston al gelopen? Hoe was dat? Ik ben zo benieuwd!