25 mrt 2019 | Marathon

Road to Boston: nog 3 weken

Over precies drie weken sta ik aan de start van de Boston Marathon. Mijn zwaarste en meest omvangrijke trainingsweek zit erop. Vandaag deel ik meer over de afgelopen week. Hoe kon ik een PR lopen op de halve marathon in mijn zwaarste trainingsweek? Wat ga ik de laatste drie weken nog doen? Je leest het in deze Road to Boston!

Deze week was perfect voor het behalen van 100 trainingskilometers. De zon scheen, ik had tijd voor de trainingen en ik voelde me fit. Aan het begin van de week twijfelde ik nog even of mijn knie het zou gaan houden. Vorige week begon die een beetje te zeuren tijdens een training, maar na een sessie met de foamroller was de pijn verdwenen. In dit artikel geef ik meer tips bij Runner’s Knee klachten.

Na een herstelrondje op maandag stond er op dinsdagavond weer een atletiektraining gepland. We deden traditiegetrouw de Yasso 800 training voor de marathon. Een Yasso training houdt in dat je 10 keer 800 meter loopt met tussendoor 3 minuten rust. De tijd waarin je de 800 meters loopt, kan een voorspelling zijn voor je eindtijd op de marathon. Zo liep ik mijn 800 meters in 3 minuten en 15 seconden. Dit betekent dat ik de marathon in 3 uur en 15 zou kunnen lopen. De training symboliseert ook een beetje hoe de marathon voelt. De eerste 800 meters gaan meestal heel gemakkelijk en bestaat het risico dat je te hard begint, maar juist na zoveel herhalingen begint het toch zwaarder te worden. Ook vind ik het mentaal altijd een uitdagende training, omdat het veel herhalingen zijn.

Dit keer was de Yasso training voor mij geen fijne. Ik had erg veel last van buikpijn en hierdoor kon ik niet lekker lopen. Waar het vandaan kwam? Geen idee! Ik denk voeding, maar ik deed niets anders dan anders. Gelukkig was het de volgende dag weer weggetrokken.

De halve marathon in Leek

De rest van de week deed ik nog wat herstelloopjes en een vaartspeltraining. Ik wilde mijn trainingen goed uitvoeren, maar tegelijkertijd ook fit blijven voor de zaterdag. Toen liep ik namelijk de halve marathon tijdens de Leekster Lenteloop. Ik wilde er een laatste lange duurloop van maken. Dat betekende dat ik een paar kilometer zou inlopen, een halve marathon op tempo en vervolgens ging uitlopen.

De avond voor de halve marathon zat ik nog op het terras en voordat ik het wist had ik alweer vier wijntjes gedronken. Toch denk ik daar dan niet aan wanneer ik moet lopen. Door dit soort dingen te doen, blijf ik juist ontspannen. Ik wil me niet focussen op gezond eten en geen alcohol. Dat maakt het namelijk voor mij veel minder leuk en het verhoogt de druk. Ik wil de lat niet meer te hoog leggen voor mezelf. Een PR is leuk, maar ik wil wel gewoon blijven doen, waar ik zin in heb. Verder voelde ik me goed, het was lekker loopweer en er waren veel jongens en een paar meiden van de atletiekvereniging aanwezig. Een paar van de mannen hadden het plan om onder de 1:30 te gaan lopen op de halve en laat dat nou net mijn doel zijn. Ik besloot dus mee te gaan.

Na de start was ik al snel een deel van de mannen kwijtgeraakt. De 10 kilometer en de halve marathon lopers startten namelijk doorelkaar en het was best lastig om de mannen te volgen in de drukte. Uiteindelijk bleef ik met trainingsmaatje Martijn over en samen hebben we de halve marathon gelopen. Het eerste deel hadden we wind tegen, maar vervolgens mochten we ook een stukje wind mee. Al na een paar kilometer kwam de zon erbij en werd het ontzettend warm. Daar was ik niet op voorbereid! Ik had namelijk lange mouwen gekozen, vanwege de bewolking en de wind. Dit bleek achteraf niet zo slim.

In de laatste 7 kilometer mochten we nog even pittig stuk tegen de wind in lopen. Het parcours in Leek is prachtig, maar wel allemaal open vlakte. Gelukkig konden Martijn en ik afwisselend een deel op kop lopen, waardoor we af en toe een beetje uit de wind liepen. Ons tempo bleef gedurende de hele race rond de 4:10 tot 4:12 minuut per kilometer en daardoor wist ik al snel dat een PR echt mogelijk was. Dat ik afgelopen zaterdag zo’n mooie tijd zou lopen, had ik echter nooit verwacht. Ik finishte namelijk in 1.27.47! Wauw! Ik was zo blij! Hiermee werd ik ook nog tweede bij de dames.

Na afloop ”moest” ik nog wel even zes kilometer uitlopen en daar had ik niet zo veel zin meer in. Gelukkig heb ik het wel kunnen volbrengen en ging ik met een heel voldaan gevoel naar huis! Wat een fijne hardloopdag was het. Op de runner’s high van zaterdag liep ik op zondagochtend mijn laatste rondje van de week en daarmee kwam ik op een weektotaal van 100 kilometer. Voor mij was dat een nieuw record en de langste en zwaarste week tot nu toe.

Nu begint het taperen en dat vind ik persoonlijk het allermoeilijkste deel in mijn marathonvoorbereiding. Ik ga afbouwen in omvang. De trainingsintensiteit zal wel hoog blijven. Ik ga nog wel harde tempo’s lopen, maar de hersteltijd zal steeds korter worden, zodat ik straks topfit aan de start van de Boston Marathon zal staan. De komende weken ligt mijn focus dus vooral op fit blijven, lekker hardlopen, goed eten en hopelijk iets meer slapen dan de afgelopen tijd. Het komt nu echt dichtbij, maar ik heb er zoveel vertrouwen in!

Hoe gaat het met jouw marathonvoorbereidingen? Heb je ook vertrouwen? En vind je taperen ook zo lastig? Ik ben benieuwd!