12 jun 2017 | Geluk, Lichaam

Waarom het dragen van een ‘activity tracker’ niet altijd gezond is

Een paar weken geleden kreeg ik een prachtig sporthorloge van Polar opgestuurd. Het hardloophorloge met GPS heeft werkelijk alles wat je zou willen als sporter. Het meet alles en je kunt alles teruglezen. Vorige week werd ik nog meer verwend en kreeg ik ook van Garmin een dergelijk horloge: zelfde functies, misschien zelfs nog meer. Een review waarin ik de vergelijking opmaak volgt uiteraard nog. Daar gaat dit artikel niet over. Het gaat mij meer om het bijhouden van (al) je activiteiten. Nooit eerder heb ik dit gedaan, maar ik merk meteen de keerzijde ervan.

Dit artikel moet ik even van me afschrijven. Allereerst wil ik benadrukken dat ik heel erg dankbaar ben voor het ontvangen van de prachtige horloges. Ik wil namelijk niet de indruk wekken dat ik er niet blij mee ben. Integendeel: voor het hardlopen (en het wielrennen) is het geweldig! Ik kan alles bijhouden en de GPS is fantastisch. Echter ben ik zo iemand die graag alle functies wil ontdekken en dat resulteert in het feit dat ik dus de hele dag met een sporthorloge om mijn pols loop. Het houdt namelijk je stappen bij, je hartslag en je energieverbruik. Je kunt het zelfs koppelen aan MyFitnessPal. Dit betekent dat je precies zou kunnen zien wat erin gaat en wat er verbruikt wordt. Uiteraard gebruik ik MyFitnessPal niet. Ik eet op gevoel en wanneer ik trek heb. Ook eet ik soms wanneer ik geen trek heb, maar omdat het moet.

Sinds ik de sporthorloges dagelijks om heb, merk ik meteen wat een keerzijde of valkuil van deze horloges is. Het is namelijk behoorlijk confronterend. Ik, als redelijk sportieve, jonge vrouw, beweeg namelijk niet iedere dag voldoende. Vooral op de dagen waarop ik werk, beweeg ik (te) weinig. Ik heb namelijk een zittend beroep. Ik ben orthopedagoog en ik heb dus veel gesprekken met ouders en kinderen. Daarvoor hoef ik enkel te zitten. En meestal loop ik niet verder dan naar een koffiemachine of naar mijn auto. Op een vrije dag echter beweeg ik meer: even boodschappen doen, stofzuigen, de stad in, koffie drinken met een vriendinnetje en natuurlijk sporten.

Afgelopen vrijdag was ik echt geschokt door wat een sporthorloge je wijs kan maken. Vrijdag is mijn vrije dag. Het viel me dus best tegen dat ik rond het middaguur nog maar op 2000 stappen zat. Zo ging ik mijn 10.000 echt niet halen. Om 16:00 besloot ik de deur uit te gaan voor een looptraining. Ik liep 9 kilometer met een pace van 4:47! Dat ging heerlijk. En jawel, ik had mijn stappen eindelijk behaald: 11.000 stond er op de teller. Fijn, dacht ik. Er viel een last van mijn schouders. Na het lopen dronk ik even wat aan tafel en plaatste ik mijn Instagram foto. Een halfuurtje later vertrok ik naar de badkamer om te gaan douchen. En toen schrok ik me toch wel even het leplazerus. Mijn sporthorloge begon te trillen en het scherm lichtte op: ”Beweeg!”, stond er geschreven. ”Wat? Beweeg? Ik heb potverdorie net driekwartier de longen uit mijn lijf gerend!”. Het horloge gaf zelfs na het lopen aan dat ik 36 uur moest rusten en nu zegt het een half uur later alweer dat ik moet bewegen? Kwader kun je me dan niet krijgen, hoor. Ik vraag me op zo’n moment meteen af wie dit product ontwikkeld heeft. Natuurlijk zal er een bepaald algoritme inzitten, waardoor hij bij een bepaalde hartslag en duur gaat trillen. En ook weet ik heus wel dat ik deze functie uit kan zetten. Dat heb ik ook meteen gedaan, maar alsnog! Hoe in vredesnaam kan dit? Ik heb mijn doel toch allang behaald voor vandaag? Die 11.000 stappen is meer dan 10.000 en daarmee kan ik toch de rest van de dag in bed gaan liggen?

Ik maak me bij dit soort producten echt zorgen. Voor sommige mensen zal het zeker een stok achter de deur zijn. Het kan ontzettend motiverend werken en het kan je aansporen om het doel van 10.000 stappen per dag te behalen. Maar het heeft ook een keerzijde. Het kan je obsessief maken. Het kan ervoor zorgen dat je jouw eigenwaarde gaat ophangen aan een sporthorloge of activity tracker. ”Ik heb gefaald, want ik heb die 10.000 stappen niet behaald”. Ik herken het meteen, want ik baal behoorlijk wanneer ik mijn doel niet behaal. En volgens mij is het niet eens een realistisch doel. Meteen twijfel ik aan mijn eigen activiteiten. ”Beweeg ik dan echt zo weinig op een dag?”.

De strekking van dit artikel is hopelijk duidelijk. Nogmaals: voor het sporten zijn deze GPS sporthorloges geweldig. Maar het meten van je stappen, calorieën en alle andere activiteiten is voor mij iets teveel van het goede. Ik zou hier behoorlijk obsessief van kunnen worden en ik wil hier eerlijk over zijn. Ik kan me namelijk best voorstellen dat ik hierin niet de enige ben. Een activity tracker geeft niet altijd een realistisch beeld van de werkelijkheid en je hoeft je echt niet schuldig of slecht te voelen wanneer je een dagje 3000 stappen hebt gezet in plaats van 10.000. Oké? (note to self!).

Herken jij je in dit verhaal? Werkt een activity tracker voor jou? Is het motiverend of word je er (net als ik) soms obsessief van? Laat het me hieronder weten in de comments!